Wanneer u op straat een hond ziet met een gele sjaal om zijn riem of tuigje, betekent dit dat hij ruimte om zich heen nodig heeft. Om zijn behoefte aan privacy te respecteren, moeten we dus vermijden hem te aaien of onze eigen hond bij hem in de buurt te laten komen.
De gele sjaal is geen modieuze hondentrend maar een universele code die steeds populairder wordt.
Gele sjaal beweging, haar oorsprong
Het initiatief, “The Yellow Dog Project”, werd in juni 2012 in Alberta gelanceerd door Tara Palardy en geïnspireerd door Zweden. Deze gele sjaal beweging wordt steeds bekender en wordt nu gebruikt in vele landen zoals Canada en België.
Voor meer veiligheid
Net als mensen hebben ook dieren hun eigen bubbel nodig. Wanneer een hond een gele halsdoek draagt, betekent dit niet noodzakelijk dat hij agressief en/of gevaarlijk is.
Er zijn verschillende redenen waarom ze wat afstand nodig kan hebben, waaronder
- Hij heeft een angstig karakter.
- Hij is oud.
- Hij is al aangevallen geweest door een andere hond en is nu in paniek.
- Hij is aan het herstellen en moet rustig zijn.
- Dit is een puppy dat zijn socialisatie nog niet volledig heeft voltooid.
Je weet nooit hoe een hond zal reageren in de aanwezigheid van andere dieren of mensen. Door het dragen van de gele sjaal kunt u in alle veiligheid met uw huisdier wandelen. Maar uw hond een gele sjaal omdoen is echter geen reden om hem niet te trainen. Dit is een tijdelijke veiligheidsmaatregel die het probleem niet zal oplossen.
Eenvoudige voorzorgsmaatregelen
Gele sjaal of niet, het is raadzaam altijd aan de eigenaar van de hond te vragen of u uw huisdier mag aaien of niet.
Voor degenen onder u die gewend zijn met hun hond onaangelijnd op straat, op het strand, enz. te wandelen, vergeet niet dat als uw hond niet agressief is en andere honden leuk vindt, dit niet noodzakelijk het geval is bij andere honden die hij zal ontmoeten. Met eenvoudige voorzorgsmaatregelen kunt u elk risico vermijden. Niemand wil dat zijn huisdier gewond raakt of onder grote stress lijdt…
Artikel geschreven door Céline Bultgen
